"...ก็ชีวิต ไม่ง่ายดาย เลยสักนิด...แต่ชีวิต ไม่ยากเย็น อย่างที่คิด..."

ผมเรียน ม.ปลาย สายวิทยาศาสตร์
ผมเรียน มหา'ลัย คณะวิศวกรรมศาสตร์
ผมทำงาน(มาแค่ 3 เดือน) ในตำแหน่ง technical support engineer
แต่วันนี้ ผมไม่อยากเดินบนเส้นทางสายวิศวกรอีกต่อไป

การตัดสินใจไม่ง่าย
ในขณะที่ ก็ไม่น่าจะยากนัก
แต่ปัจจัยมันไม่ใช่แค่ ชอบ หรือ ไม่ชอบ
พ่อ แม่ คือคนสำคัญที่สุดที่ต้องคิดถึงไปด้วย
อนาคต ความมั่นคง นั่นคงพูดไม่ได้ว่าไม่สำคัญ
...
...
...
แต่ในเมื่อชีวิตทุกวันเริ่มต้นด้วยความทุกข์
นั่นน่าจะเป็นเหตุผลที่ดีพอสำหรับการเปลี่ยนแปลง
ปัญหาก็คือ จะย้ายตัวเองไปอยู่ตรงไหนในสังคมบูดๆ บนโลกเบี้ยวๆ ใบนี้

ทุกวันคือคำถาม
คำถามที่ยังหาคำตอบไม่ได้
ความรู้สึกที่พลุ่งพล่านออกมาจากข้างใน...ไม่มีความสุข
ความคิดที่ไม่เคยหยุด...จะไปทางไหน
ข้างในร่างกาย ส่งเสียงเตือนด้วยอาการป่วยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ด้วยความที่เป็นคนสนุกสนาน ร่าเริง ผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันที่ความเครียดวิ่งลงกระเพาะ
(แต่อาการที่เกิด เพื่อนหมอสองคน ลงความเห็นเหมือนกันว่า น่าจะมาจากความเครียด)
...
...
...
ถ้าผมเลือกที่จะทิ้งสิ่งที่เรียนมา ไปสู่เส้นทางที่ชอบ แต่ไม่สามารถประกันความมั่นคงในอนาคตได้
(ซึ่งถ้าผมตัดสินใจ ท่านคงห้ามอะไรไม่ได้ และถ้าว่ากันจริงๆ ท่านไม่เคยบังคับ และปล่อยให้ผมตัดสินใจเองมาตลอด)
ท่านทั้งสองจะเสียใจไหม?
ท่านทั้งสองจะเข้าใจไหม?

ถ้าผมได้เดินบนเส้นทางที่ผมเลือก
ผมจะทำให้ท่านหมดห่วงได้ไหม?
ผมจะไปได้ไกลแค่ไหน?

คำถามที่ไม่มีวันได้คำตอบในเร็ววัน
มีแต่ความหวัง อยากให้ท่านทั้งสองรับรู้ว่า
...วันนี้ กับการงานที่ดูมั่นคง ผมไม่มีความสุข
...วันหน้า(ถ้ามี) กับการงานที่ต้องใช้เวลาพิสูจน์ ผมน่าจะมีความสุข หรืออย่างน้อยที่สุด ก็ทุกข์น้อยกว่า
เพราะความสุข บางครั้งอาจหาได้จากสิ่งเล็กน้อย รอบๆ ตัว และสิ่งเล็กน้อย ภายในใจของเราเอง ใช่ไหมครับ
...เงินไม่ใช่คำตอบเสมอไป


วันนี้ ผมไม่มีความสุขเลยครับ