อดัม เป็นมนุษย์เพศผู้ที่พระเจ้าสร้างขึ้น และได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ในสวนของพระเจ้าอย่างมีความสุข
ในสวนของพระเจ้า มีต้นแอ๊ปเปิ้ลอยู่ต้นหนึ่ง ซึ่งอดัมไม่ได้รับอนุญาตให้กินแอ๊ปเปิ้ลจากต้นนั้น
อดัมรับรู้และเข้าใจ...
...มันเป็นแอ๊ปเปิ้ลของพระเจ้า
แต่นานวันเข้า ทั้งความสงสัยใคร่รู้ ว่าผลแอ๊ปเปิ้ลจากต้นแอ๊ปเปิ้ลนั้นมันจะหอมหวานเพียงไร
ทั้งความที่แอ๊ปเปิ้ลของพระเจ้ายิ่งดูน่ากินขึ้นทุกวัน และอยู่ใกล้เพียงเอื้อมมือ
วันหนึ่ง อดัมอดใจไม่ไหว ตัดสินใจละเมิดข้อห้ามของพระเจ้า เอื้อมมือไปเด็ดแอ๊ปเปิ้ลจากต้นแอ๊ปเปิ้ลนั้น
ยังไม่ทันที่รสชาติอันหอมหวานของแอ๊ปเปิ้ลจะจางหาย พระเจ้าก็ปรากฏกายขึ้น
พระเจ้าไม่พอใจที่อดัมละเมิดข้อห้ามที่พระเจ้าสั่งไว้ จึงสาปให้แอ๊ปเปิ้ลที่อดัมกินเข้าไป กลายเป็นลูกกระเดือกติดอยู่ที่คอของอดัมตลอดไป
...
...
...
ในชีวิตจริง บางอย่าง เราเองก็รู้ว่ามันไม่ควร หากทำลงไป ใครไม่รู้ตัวเราเองก็รู้
ความสำนึกผิดมันจะติดค้างอยู่ในใจ ไม่ต่างจากแอ๊ปเปิ้ลที่ติดอยู่ในคอของอดัมไปตลอด
หากแต่บางอย่างที่ว่า มันก็ช่างหอมหวานและเย้ายวนให้เราอยากแกล้งลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปเหมือนกัน
เหมือนกับแอ๊ปเปิ้ลผลนั้นของพระเจ้า
