หลายคนคงเคยผ่านหูกับประโยคข้างบน
ถ้าจำไม่ผิด คงเป็นหนังเรื่อง"กุมภาพันธ์"
...
...
...
คุณเคยรู้สึกว่า"อาภัพรัก"กันบ้างไหมครับ?
เมื่อคำว่ารักที่เกิดขึ้น มักไม่ถูกที่ ไม่ถูกเวลา
เมื่อความรัก ที่มีให้ใครสักคน ไม่ได้รับการตอบสนอง และอาจถูกมองข้ามในหลายคราว
เมื่อเกือบทุกสิ่งที่ทำให้ใครสักคนอย่างที่อาจไม่มีใครอื่นได้รับ เสมือนเป็นเพียงหนึ่งหยดน้ำในผืนมหาสมุทร
แล้วสุดท้าย ความรักก็จบลงด้วยความผิดหวัง
อาจไม่ต้องบ่อยครั้ง แต่ความผิดหวังมันก็กัดกร่อน
กัดกร่อนจนบางครั้งอดแปลกใจไม่ได้ว่า หัวใจมันใหญ่แค่ไหนกัน ถึงได้ยังมีเหลือ...คงเหลืออยู่กับความรักนั้น แม้จะเพียงเศษเสี้ยว
ความรักมันคงยิ่งใหญ่ เหมือนอย่างที่ใครต่อใครว่าไว้จริงๆ
ผมไม่รู้หรอก เพราะผมยังไม่เคยมี"คนรัก"
ครับ อ่านถูกต้องแล้วครับ ผมไม่เคยมี"คนรัก"
อาจฟังดูแปลก... ไม่เคยมี"คนรัก" แล้วจะมาพร่ำเพ้ออะไรกับ"ความรัก"
แต่มันคงเหมือนกับที่"คนรัก"ของเพื่อนผมพูดกับผมเมื่อวานนี้
"ความรัก"กับ"คนรัก" หลายๆ ครั้ง ทั้งสองสิ่ง มาไม่พร้อมกัน
...
...
คุณเคยอิจฉากันบ้างไหม?
อิจฉาในความรักที่คนอื่นมี อิจฉาในคนรักที่คนอื่นมี
เคยรู้สึกว่า โลกนี้ไม่ยุติธรรมกันบ้างไหม?
ความรักที่มี แน่ใจว่าไม่น้อยกว่าใคร ...หากมันวัดกันได้...
แล้วทำไม...ทำไม...ทำไม...
ความผิดหวังที่กัดกร่อนข้างใน
นานเข้า นานเข้า อาจเปลี่ยนเป็นความคุ้นชิน
นานเข้า นานเข้า อาจไม่ต้องการความรู้สึกที่เรียกว่ารักอีกต่อไป
นานเข้า นานเข้า อาจไม่เชื่อในรักแท้อีกต่อไป
ฤว่า...ผมกำลังจะสูญสิ้นศรัทธาในความรัก ?
No comments:
Post a Comment