วันนี้ผมรับหน้าที่เป็น PR ทำการประชาสัมพันธ์เชิญชวน ชักจูง หลอกล่อ ฯลฯ ให้กับหนังสือของเพื่อนสนิท(มั้ย?)คนหนึ่งครับ
มาลี(นามสมมติเสมือนจริง) เพื่อนของผมคนนี้เป็นคนอารมณ์ดี ร่าเริง ยิ้มเก่ง....มาก(มากเกินไปมั้ยเธอ?) และฟุ้งซ่าน
ถ้าคุณๆ ลองตามไปอ่านใน link ที่ผมให้ไว้ข้างต้น (เป็น multiply site ของเธอเอง) คุณๆ น่าจะเห็นด้วยกับผมบ้าง ไม่มากก็น้อย
อาจเป็นด้วยความห่างที่เธออยู่ไกลบ้านกว่าหกพันไมล์ ในแผ่นดินประเทศที่มีฝนพรำและฟ้าสีช้ำตลอดเวลา
อาจเป็นด้วยความห่างทางวัฒนธรรมกับผู้คนเจ้าของประเทศที่เธอไปอาศัยอยู่
อาจเป็นด้วยความห่างจากเพื่อนๆ อันเป็นที่รักของเธอ ในยามที่เธอมีอะไรอยากเล่า อยากเม้าท์ อยากระบาย
มาลีจึงระบายความฟุ้งซ่านลงกับแป้นพิมพ์โน้ตบุ๊คของเธอ
และคงเป็นเพราะความร่าเริงที่เธอมีอยู่มากมาย (มากมายจนสามารถแปลงเปลี่ยนมาเป็นพลังงานไฟฟ้า ส่งต่อมาตามสายอินเทอร์เน็ต ให้ผู้อ่านได้สัมผัสความร่าเริงนั้น) รวมเข้ากับมุมมองแปลกๆ ต่อชีวิตและสิ่งรอบข้างของเธอ ที่ทำให้เรื่องเล่าของเธอน่าสนใจ น่าติดตาม จนทำให้เธอมีผู้ติดตามอ่านเรื่องราวที่ไร้สาระบ้าง ไม่ไร้สาระบ้าง ของเธอเป็นจำนวนมาก
จนวันหนึ่ง ตัวหนังสือบนเวบไซต์ของมาลี ได้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลไปถึงผู้คร่ำหวอดในวงการหนังสือคนหนึ่งของประเทศไทย
เขาได้อ่านและคงติดใจอะไรบางอย่างในผลงานของมาลี จึงได้ติดต่อมาถึงมาลี ถามไถ่ถึงความสนใจที่จะทำหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊คออกมาสักเล่ม
....แล้วเรื่องราวก็ดำเนินต่อมาเป็นหนังสือเล่มนี้ เล่มแรกในชีวิตของเธอ ที่ชื่อว่า "สร้างเสริมประสบการณ์อิงลิช"
หนังสือที่เป็นเรื่องเล่าของมาลี ซึ่งส่วนมาก(หรือทั้งหมด? ขอโทษ....ผมยังไม่ได้หนังสือเล่มนี้มาอยู่ในมือ)เป็นช่วงเวลาที่เธอใช้ชีวิตเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในประเทศอังกฤษ แดนดินแห่งอิงลิชชน
อย่างที่บอก มุมมองแปลกๆ (ในแง่ดี) และความร่าเริงที่มาลีมีจนล้น คงจะทำให้คุณเพลิดเพลินไปกับการอ่านเรื่องราวของเธอ หรืออาจได้มุมมอง ข้อคิด ดีๆ เล็กๆ น้อยๆ จากความคิดของเธอบ้าง
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อผมนึกย้อนไป ครั้งแรกที่ผมประทับใจในแง่คิดเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอมีต่อชีวิตก็คือครั้งที่ผมถามเธอว่า ทำไมอารมณ์ดีจัง หลังจากที่ผมได้เห็น MSN ของเธอใช้ชื่อว่า Happy Dugong (แปลเป็นไทยว่า พะยูนอารมณ์ดี - พะยูน คือคำจำกัดความที่เพื่อนคนหนึ่งให้ไว้กับมาลี ในโทษฐานที่หน้าตาของมาลีทำให้เขานึกถึงสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์นั้น ....เอ่อ แซวกันขำๆ นะครับ จริงๆ มาลีเป็นคนหน้าตาน่ารักครับ :P )
มาลีตอบกับผมสั้นๆ แต่ได้ใจความ ว่า "ก็กินอิ่มนอนหลับ แล้วจะให้ทุกข์เรื่องอะไร"
ถูกของเธอใช่ไหมครับ?!! ชีวิตคนเรา กินอิ่ม นอนหลับ แค่นี้ก็สุขกายสบายใจแล้ว ไอ้ความทุกข์ที่เราเผชิญกันอยู่นี้ เกือบทั้งหมดมาจากความคิดปรุงแต่งของจิตเราทั้งนั้น
หวังว่าคุณๆ ที่มีโอกาสได้อ่านหนังสือของเธอ จะมีรอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปาก มีความสุขเล็กๆ บานขึ้นในจิตใจ เหมือนกับที่เกิดขึ้นกับผมในวันที่ได้ยิน(อ่าน)คำตอบของเธอวันนั้นนะครับ
ขอให้ทุกคนกินอิ่มและนอนหลับครับ
โบ๊ท
ปล. ....น่าอ่านจริงฤไม่ น่าอ่านแค่ไหน เชิญทำความรู้จัก(เริ่มต้น) กับผู้เขียนได้เลยครับ (ตาม link ข้างล่างนี้ไป)
http://maleenote.multiply.com/journal/item/116/116
Saturday, April 04, 2009
Sunday, March 29, 2009
....tell me how to be a good loser....
เมื่อเวลา 13 ปีอาจไม่ได้มากกว่า 1 สัปดาห์
เมื่อความมากมายจนล้นไม่ได้มีปริมาณเยอะไปกว่าความน้อยที่รอการเติม
เมื่อความมั่นคงไม่ได้ให้ความเชื่อมั่นที่แข็งแรงกว่าการเริ่มต้นใหม่
เมื่อรักแท้ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจไปกว่ารักลอง
ช่วยบอกผมที....ว่าการเป็นผู้แพ้ที่ดีต้องทำอย่างไร
เมื่อความมากมายจนล้นไม่ได้มีปริมาณเยอะไปกว่าความน้อยที่รอการเติม
เมื่อความมั่นคงไม่ได้ให้ความเชื่อมั่นที่แข็งแรงกว่าการเริ่มต้นใหม่
เมื่อรักแท้ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจไปกว่ารักลอง
ช่วยบอกผมที....ว่าการเป็นผู้แพ้ที่ดีต้องทำอย่างไร
Sunday, February 15, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)