เคยรู้สึกว่าหมดไฟ หมดแรง หมดพลัง สำหรับชีวิตปกติที่สุดแสนจะวุ่นวายกันบ้างไหมครับ?
ย้อนหลังไปสองสัปดาห์ก่อน ผมชวนตัวเองลาพักจากงานประจำ และชีวิตอันแสนวุ่นวายในเมืองใหญ่
ไปใช้ชีวิตที่เหมือนเป็นคนละโลก บนดอยที่บ้านแม่ผักแหละ อ.แม่สรวย จ.เชียงราย
ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ขึ้นไปทำค่าย...สร้างโรงนอนให้เด็กๆ ที่โรงเรียนบ้านแม่ผักแหละ...ชีวิตช่างแตกต่าง
ชิวิตในเมืองใหญ่... วุ่นวาย สับสน ร้อนรน เร่งรีบ และดูเหมือนว่าวันหนึ่งๆ ตัวผมเองรู้สึกเหมือนไร้จิตวิญญาณ
ถึงแม้จะมีเรื่องราวเล็กๆ รอบตัว ที่ช่วยแต่งแต้มรอยยิ้มที่มุมปากได้บ้าง เป็นครั้งคราว แต่โดยรวมแล้ว ชีวิตเหมือนไร้ชีวา
ชีวิตบนดอย... แม้งานจะหนัก จะเหนื่อยบ้าง ความสะดวกสบายก็หายาก แต่ผมรู้สึกโล่ง รู้สึกสบายใจ และมีความสุข
รอยยิ้มเก็บเกี่ยวได้ตลอดเวลา ความสุขเหมือนเป็นสิ่งคุ้นเคย
ทุกครั้งที่พาตัวเองไปพบเจอประสบการณ์แบบนี้ ผมรู้สึกเหมือนได้สร้างพลังอะไรบางอย่างข้างในตัวเอง
อะไรบางอย่างที่จะเป็นแรงผลักดันให้ผมสู้ เป็นแรงขับในการใช้ชีวิตต่อไป หลังจากที่บางครั้งเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต ที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไร
นี่ฤเปล่า ที่บางใครเคยกล่าวไว้ว่า ในการเป็นผู้ให้ คุณจะได้รับอะไรบางอย่างตอบแทนอยู่ในตัวมันเอง
ขอบคุณ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน สำหรับช่วงเวลาดีๆ ที่แปรสภาพมาเป็นความรู้สึกดีๆ เป็น"พลังแห่งชีวิต"ให้กับผมได้ใช้ในการดำเนินชีวิต ในการตามหาอะไรบางอย่างของผมต่อไป
...แล้วเราคงได้เจอกันอีก ...
