...สวรรค์ส่งเรามาเกิดเพียงครึ่งเดียว ปล่อยอีกครึ่งหนึ่งของตัวเราไว้ที่ไหนก็ไม่รู้บนโลกกลมๆ ใบนี้
จิตวิญญาณของเรา จึงไขว่คว้าหาใครสักคนที่จะมาทำให้ชีวิตของเราเต็มบริบูรณ์
เสาะหา ติดตาม จนกระทั่งได้พบ ในวงแขนของกันและกัน...
...ด้วยเหตุนี้ คนเรากอดตัวเองไม่พอ
เราต้องกอดใครอีกสักคน แล้วให้เขากอดเราตอบ
...อ้อมแขนถึงจะสมบูรณ์...
- ว.วินิจฉัยกุล : เรือนไม้สีเบจ -
7 comments:
เพื่อนรักคู่หนึ่ง
ซื้อนิยายเล่มนี้ให้เป็นของขวัญก่อนออกเดินทาง
...
...
...
ถึงคุณกระปุก? (ไอ้รงด้วยก็ได้...ฮา)
เมื่อคืน เราอ่าน ตั้งแต่ประมาณ เที่ยงคืนกว่า ยันแปดโมงเช้า
อ่านรวดเดียวไม่หลับไม่นอน
ชอบมากๆ
(เรียกน้ำตาคุณโบ๊ทได้ด้วย)
ขอบคุณคุณกระปุกที่จำได้ว่าเราชอบและซื้อมาให้เป็นของขวัญก่อนเดินทาง
(ขอบคุณไอ้รงด้วยก็ได้...ฮา)
ขอให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกัน
มีความสุขเหมือน อาร์ม กับ มุก ใน"เรือนไม้สีเบจ"
โบ๊ท
(ชายหนุ่มที่อ้อมแขนยัไม่สมบูรณ์)
ปล. คุณกระปุกยังไม่เคยอ่านใช่ไหม?
ไปซื้อมาอ่านได้เลย รับรองไม่ผิดหวัง? (ฤเปล่า?)
ไม่น่าเชื่อว่าการที่ต้องอยู่คนเดียว..ในสังคมใหม่..ที่ไม่เห็นเคยเจอจะทำให้ "น้องชาย" เป็นไปได้ขนาดนี้..เฮ้อออออ (น้ำเน่าจริงๆ น้องชั้น)
อยู่ต่างแดนมันเหงา
เข้าใจ
:)
อยู่เมืองไทย ก็เหงา (เหมือนกัน)
อะไรเนี่ย อยู่เมืองนอกมันเปลี่ยวขนาดนั้นเลยเรอะพี่
ชอบละครเรื่องนี้มากๆเหอะๆ โดยเฉพาะประโยคนี้ โนสูดๆตั้งแต่ดูละครแล้ว
กูก็ชอบนะ อ่านตอนอยู่ซิดนี่ย์และเเบ่งปันคนอ่านเพียๆบเลย หนุกดี
ทศ
ดีใจนะที่คุณโบ๊ทชอบ
หวังว่าคงเป็นเพื่อนแก้เหงาไปได้
แล้วเราก็มั่นใจว่าซักวัน จะมีคนที่เข้าใจและอยู่กับคุณโบ๊ท เหมือนพระนางในเรื่องนะจ๊ะ
ขอให้เป็นชายหนุ่มที่อ้อมแขนสมบูรณ์ ในเร็ววัน
(ไม่ใช่อ้วนท้วนสมบูรณ์นะ)
คุณกระปุก
(แล้วอ้อมแขนเราสมบูรณ์รึเปล่าเนี่ย ฮึฮึ)
Post a Comment