เหนือฟ้ายังมีฟ้า

เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถกันบ้างไหม?

-----------------------------------------------------------------
เคยมั่นใจในศักยภาพของตัวเอง
เคยคิดว่าอย่างน้อยก็ไม่อ่อนด้อยไปกว่าใคร
แล้ววันหนึ่งก็เข้าใจสัจธรรม..."เหนือฟ้ายังมีฟ้า"
บางทีเรามันก็แค่กบในกะลา...
บางครั้งเรามันก็แค่คน ไม่ใช่เทวดา...
บางคราวเรามันก็แค่เศษธุลีใต้แผ่นฟ้า...
บางเวลาเราพึงระลึกไว้ว่า...เหนือฟ้ายังมีฟ้าอยู่เสมอ
-----------------------------------------------------------------

ผมไม่ใช่คนจองหอง ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องอยู่เหนือกว่าคนอื่น
บ่อยๆ ที่ยอมรับ นับถือ อิจฉา อยากเป็น อยากเก่ง เหมือนใครๆ
บ่อยๆ ที่รู้สึกว่า เรามันก็แค่ตัวนิดเดียว ไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างบางใคร
แต่กับครั้งนี้ มันเหมือนความมั่นใจที่มี กร่อนไปจนเกือบไม่เหลือ
ช่องว่างนั้นถูกแทนที่ด้วยความไม่แน่ใจ...เรามีความสามารถแค่ไหนกัน

อาจเป็นเพราะ กำลังอยู่ในช่วงสับสนกับชีวิต ว่าจะเลือกเส้นทางไหน
อาจเป็นเพราะ กำลังจะเดิมพันชีวิต โดยไม่มีอะไรหนุนหลัง นอกจาก"ความเชื่อ"
และอาจเป็นเพราะ...ในความเป็นจริง คนเราก็มีช่วงเวลา หรือซอกมุมแห่งความอ่อนแอ

...
...

ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหนักหนา
บางใครอาจบอกว่า...เรื่องแค่นี้ เท่าขี้หมา จะพร่ำพรรณนาไปทำไม

ใช่ครับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่
และผมมั่นใจ... อีกไม่กี่วัน มันก็จะเป็นแค่เศษเสี้ยวของชีวิตที่ถูกลืมไป
ผมแค่อยากจะเขียนไว้เตือนใจตัวเอง
หรือจะดียิ่งขึ้นไป ถ้ามันสามารถช่วยให้ใครฉุกคิดและตระหนัก...
ตระหนักถึงสัจธรรมข้อหนึ่ง

...เหนือฟ้ายังมีฟ้า...